هانيه توسلي: اين روزها «حريم خصوصي» ديگر معناي چنداني ندارد و اين وضع در ايرانبه مراتب بدتر از كشورهاي ديگر است. ورود افراد به حوزه شخصي يكديگر قابل كنترلنيست، شايد بهتر است بگوييم راهي براي كنترل آن وجود ندارد. فضا به شكلي است كه همهبه اطلاعات و حريم شخصي يكديگر دسترسي دارند. اين شكل از دسترسي كار را سخت كرده وكار به جايي رسيده كه گاهي افراد بدون هيچ ترسي يكديگر را آزار مي‌دهند، هيچ كس ازاينكه به حوزه خصوصي ديگري وارد شده و او را آزار داده، نه تنها نمي‌ترسد كه حتي ازنظر اخلاقي هم آن را زشت و ناپسند نمي‌داند. همين نترسيدن است كه باعث تكرار اينرفتارها مي‌شود. هنرمندان زيادي مثل من در سال‌هاي اخير به‌شدت با اين آزارها مواجهشده‌اند و كار خاصي هم نمي‌توانيم انجام دهيم. حوزه شخصي هنرمندان بيشتر از بقيهافراد جامعه در معرض آزار است.

گاهي در شبكه‌هاي اجتماعي و فضاي مجازي بابي‌ادبي‌هايي روبه‌رو مي‌شويم كه اذيت‌كننده است و هيچ كنترلي هم در اين زمينه وجودندارد. آدم‌ها هرنظري كه دارند مي‌توانند آزادانه ابراز كنند. هر عكس يا پستي كهگذاشته مي‌شود يك عده به آن واكنش نشان مي‌دهند. اصلا انگار عده‌اي به شبكه‌هاياجتماعي وارد شده‌اند كه به ديگران آزار برسانند. وقتي اين اتفاق‌ها پشت‌سرهم تكرارمي‌شود و نه تنها درباره خودت كه درباره همكارانت هم از اين خبرها مي‌شنوي، نسبت بهجامعه دلسرد مي‌شوي؛ تا آن‌جا كه دلت مي‌خواهد از اين فضا فاصله بگيري و در گوشه‌ايخلوت زندگي كني. ما بايد ياد بگيريم كه از دنياي آزاد اطلاعات به شكل و شيوه ديگرياستفاده كنيم، همديگر را قضاوت نكنيم و حريم‌خصوصي يكديگر را محترم بدانيم.

منبع:نقد فارسی.تاریخ:61/4/94

.